Blog
Als vaste auteur voor het platform Blogzinnig schrijf ik wekelijks over mijn vak, mijn persoonlijke ontwikkeling en soms over hele alledaagse dingen. Schrijven brengt mij veel plezier, het helpt om mijn gedachten, indrukken en gevoelens te ordenen en mijn lezers leren mij steeds een beetje beter kennen! Lees jij mee?
Het hoofd met de hokjes
Ze zit relaxt op de bank voor me. Nu alle druk weg is, lijkt deze puber alle tijd te hebben. Ik maak graag van de gelegenheid gebruik en bedenk hoe ik mijn vraag zo kan stellen dat deze niet klinkt als een uitvraag-vraag, of een vraag waarvan ze...
Geel op zijn geelst, dus eigenlijk met een gouden randje
Als het vandaag net zo gaat als gisteren dan belooft dat wat. Ik ben voor drie dagen aan zee, terwijl ik het mooie weer in de Achterhoek achter me heb gelaten zijn de voorspellingen hier in Zuid-Holland onstuimig. En dat klopt. De wind raast om de...
Blauw legt haar verlangen bloot
Daar zit ze bij mij aan tafel, we zijn geen onbekenden van elkaar. Deze zorgprofessional is een kei in haar vak als het gaat om het systeemgericht werken, kijken naar het totale pakket en van daaruit een basis creëren waaruit het kind kan groeien....
Hoe donkerblauw haar overlevingsstrategie is geworden
Mijn derde dag tijdens mijn schrijfvakantie in Granada is al een eind op weg als ik besluit om het schrijfwerk van een pauze te voorzien. Ik loop mijn appartement uit en als ik door de grote winkelstraat midden in het centrum slenter, zie ik...
De kleur die haar een nieuwe weg laat zien
Ik had nog maar net mijn post geplaatst op social media over mijn kaartendeck of Renate’s persoonlijke reactie kwam mijn privébox binnen. Wat verbaasd las ik haar enthousiaste bericht, dat ze het kaartendeck zo leuk vond en of ik deze ook verkocht....
Het effect van tekenen en verlangzamen
Vrolijk word ik binnen gelaten, we kennen elkaar nog niet, want dit is de eerste keer dat we elkaar treffen. We installeren onze aan de hoge tafel, een dampende kop heet water wordt voor me ingeschonken terwijl onze klets als vanzelf gaat. ...
Hoe bruin mij, eenmaal thuis, laat stoeien
Sinds ik thuis ben van mijn schrijfweek in Granada, krijg ik ineens geen letter meer op papier. Ik land dinsdagavond en tot mijn grote verassing wacht mijn thuis op het Duitse vliegveld. Heerlijk! Terwijl de auto me weer naar huis brengt, hoef ik...
Oei ik groei
Het is de tweede woensdagmiddag van de maand, en traditiegetrouw zitten we met de club van kleurrijke dames online, om gezamenlijk en toch zelfstandig kleur te geven aan onze business. Ik zit op tijd klaar en zie dat de schermen na mij één voor één...
Turkoois symboliseert de poort van nu en de deur van toen
Ruim voor de wekker ben ik wakker. Niet vreemd, iets dat past bij mijn biologische klok. Echter, vandaag staat de wekker om 1.45 uur. Terwijl ik een blik werp op de rode cijfers naast me zie ik dat het 1.15 uur is. Alsof ik in de snoozestand sta...
De geboorte van mijn allergie
“Miranda, waar ben jij allergisch voor?” In de context van ons gesprek geen vreemde vraag, en toch moet ik nadenken. Ik laat de vraag nogmaals de revue passeren met de wetenschap dat ze eigenlijk wil weten waar mijn nekharen van overeind gaan...
Twee kleuren die zijn leven een stuk makkelijker maken
Het is eind januari wanneer ik Marcel voor het eerst tref. Een man van eind twintig die dankzij een Wmo-indicatie op mijn pad is gekomen. Hij heeft een duidelijke hulpvraag, namelijk grip krijgen op de facetten in zijn leven, zodat er meer balans...
Door onze gesprekken wordt het rustiger in haar hoofd
Marit is net 13 en ze weet dat ik voor haar kom. Met haar avondeten nog voor zich, zegt Marit mij gretig goedendag. Om in één adem de punten te noemen waarover ze graag wil praten met mij. Onderwerpen die in haar hoofd wandelen, en die dus...
“Door achter te laten wat je niet meer nodig hebt, creëer je ruimte om te vinden wat je vooruit brengt.”
– ingspire.nl