Door onze gesprekken wordt het rustiger in haar hoofd
Marit is net 13 en ze weet dat ik voor haar kom. Met haar avondeten nog voor zich, zegt Marit mij gretig goedendag. Om in één adem de punten te noemen waarover ze graag wil praten met mij. Onderwerpen die in haar hoofd wandelen, en die dus belangrijk zijn voor ons gesprek.
“Miranda begrijpt mijn hoofd“
Wekelijks bezoek ik haar moeder, en Marit sluit vanavond aan omdat de ervaring haar heeft geleerd dat ‘praten met Miranda prettig is’ zoals ze zelf zegt. Zo heeft ze mij al eens eerder laten weten: “Miranda begrijpt mijn hoofd, ze weet hoe mijn hoofd werkt en daardoor wordt het weer rustiger in mijn hoofd.”
De hoeveelheid prikkels managen
Doordat we deze gesprekken met ons drieën voeren, gaat ook moeder steeds makkelijker het hoofd van haar dochter begrijpen en leren zien wanneer het overvol raakt. Haar moeder herkent het dan en weet wat ze kan doen om de hoeveelheid van alle prikkels, die zwemmen in het hoofd van Marit, weer in de juiste banen te leiden.
Pen en papier vormen de basis
Terwijl ik mij aan tafel settel, sla ik Marit gaande; ze oogt relaxed. Dus de aankondiging van haar gespreksonderwerpen geven mij de indruk dat ze echt zin heeft in ons gesprek. Even later schuift Marit bij mij aan tafel aan, wetende dat pen en papier de basis vormen voor ons gesprek. Ik herhaal de punten die Marit, vlak na mijn binnenkomst, heeft genoemd, terwijl ik ze aanwijs op het papier waar ik het getekend heb.
Ze heeft nu meer rust in haar hoofd
En zo ontstaat ons gesprek waarbij ik haar de vraag stel: ‘Wat maakt dat het nu beter loopt?’ Ze heeft meer rust in haar hoofd en vertelt hoe trots ze is op zichzelf nu het plan van sparen haar einde nadert en ze kan kopen wat ze voor ogen heeft. Glunderende ogen in een houding die fier rechtop zit, kijken me blij aan.
Verveeltijd wordt kliertijd
Marit blijft aan tafel zitten wanneer ik met haar moeder verder praat, blijkbaar vindt ze het nog wel gezellig. Wanneer de gespreksstof niet meer direct over haar gaat, wordt gezelligheid verveeltijd. En verveeltijd wordt kliertijd, Marit begint te stoeien met de pen die op tafel ligt. Om in verbinding te blijven, leg ik zonder iets te noemen mijn hand op het ongeschreven blaadje dat nog op tafel ligt.
Ze blijft met geduld aan tafel zitten
Terwijl het gesprek tussen mij en haar moeder verder gaat, tekent Marit mijn hand na op papier. Ze voegt nagels en een armband toe. Zo te merken heerst er in Marit’s hoofd rust. De ruimte die er hierdoor is, laat haar met geduld aan tafel zitten in plaats van vluchten achter de veilige wereld van mobiele telefoon of televisie, iets wat ze nodig heeft wanneer haar hoofd overuren maakt en de prikkels blijven zwemmen.
Wat heeft ze in mijn vingers geschreven?
Wanneer ik vanuit mijn ooghoek Marit zorgvuldig zie schrijven, is mijn nieuwsgierigheid gewekt. Marit heeft mijn opverende houding, zodat ik nog beter kan zien wat ze schrijft, waargenomen en noemt dat ze voor elke vinger, die ze getekend heeft een vraag voor mij heeft bedacht:
1. Wat is je lievelingskleur?
2. Wat is je lievelingsdier?
3. In welk huis wil je later wonen?
4. Hoeveel mensen ken je?
5. Welke telefoon heb je?
En ze voegt er nog vier extra vragen aan toe:
6. Wat is je favoriete drankje?
7. Welk fruit eet je graag?
8. Wat vind je leuk in je werk?
9. Teken een dier dat niet bestaat
Het antwoord op mijn eerste vraag typeert haar
Vragen die ze zo uit haar mouw schudt. Mijn antwoord op haar eerste vraag – wat is je lievelingskleur – is ‘oranje’. Oranje gaat namelijk over in verbinding zijn met de ander, omdat samen dingen doen veel fijner is. En plezier maken het leven vele malen leuker maakt. Helemaal als je, net als Marit, je vindingrijkheid aanspreekt om iets te creëren en je weet hebt wat de ander en jouzelf blij maakt. In haar geval starten met een vraag voor mij en eindigen met een vraag die zij zo belangrijk vindt en waarvan ze gelukkig wordt.
We sluiten onze afspraak af
Vervolgens tekenen we nog in omgekeerde volgorde Marit haar hand waarbij ik natuurlijk afsluit met: teken een dier dat niet bestaat. Gedetailleerd weet ze me uiteraard te verassen met haar creatieve denkgeest waarmee we onze afspraak afsluiten.
Alsof er niet gewerkt is, geen zware kost is besproken, laat ik moeder en dochter tevreden achter om zelf met een grote glimlach het huis te verlaten. Met de wetenschap dat volgende week een bezoek niet nodig is.