Zijn zoektocht naar vrijheid begint met een tafelopstelling
Op speciaal verzoek schuift hij vandaag bij mij aan tafel. En hij is er maar wat blij mee. Zo laat hij weten middels het kleurrijke cadeau dat ik krijg. Hij heeft geen weet dat de kleur van zijn bedankje, later tijdens de sessie de hoofdrol zal gaan spelen. Ik overigens ook niet. De enige verwachting die hij heeft, is dat de sessie van vandaag over kleur zal gaan. Wat overigens een logische verwachting is, wanneer je me kent.
En zo trappen we onze afspraak af
‘Waar mag het vandaag over gaan?’ zo vraag ik hem. Vertwijfelend kijkt hij mij aan, niet wetend waar deze vraag naartoe zal gaan. Ik laat hem praten, zodat hij zijn verhaal kan vertellen. Duidelijk wordt dat vroeger nog steeds van invloed is op zijn nu.
Maar wat is wat hij nu wil?
‘Vrij zijn’, zegt hij. ‘Ik wil niet meer het gevoel hebben dat ik tegengehouden wordt door anderen.’ Wie is hij dan als hij vrij is? Zo stel ik hem mijn vraag. Ik nodig hem uit om zijn verlangen naar vrij zijn vorm te geven door een van de poppetjes te kiezen die staan te wachten op het plateau op tafel. Resoluut en zonder twijfel pakt hij wit.
Een grijze muis?
‘Ik ga er van nadenken merk ik’, luidt zijn antwoord wanneer ik hem vraag wie hij nu is. Zijn handen dwalen boven de poppetjes van waaruit hij kan kiezen. Het is duidelijk dat hoofd en hart het gevecht voeren, welke kleur het beste past. Hij pakt grijs. Ik zie zijn ergernis, als ik hem hoor zeggen: ‘ik ben zo’n grijze muis.’ Het is het ego dat nu een oordeel heeft. En zo staan grijs en wit tegenover elkaar.
Wat blokkeert zijn weg?
Wat staat hem in de weg? Wat staat er tussen zijn nu en zijn verlangen? Tussen zijn grijs en zijn wit? Wederom nodig ik hem uit om hetgeen zijn weg blokkeert vorm te geven door een van de poppetjes te kiezen die voor hem op tafel staan. Hij pakt de drie donkerste poppetjes van het plateau. Moeder kleurt zwart, vader indigo en zijn ex-partner paars.
Als eerste stelt hij zijn moeder op,
waarmee hij zwart tussen grijs en wit zet.
En hij schuift wit nog een beetje verder van zijn moeder af.
Het brengt hem terug in de tijd
Hij voelt de afwijzing van zijn moeder nu hij het verhaal vertelt over de zelfgemaakte witlofsalade toen hij op visite kwam bij haar. Moeder bliefde het niet en gooide het wit resoluut de prullenbak in. Pijnlijker kon het niet zijn, afgewezen en niet gezien. Het raakt hem nog steeds. En nu de opstelling zo staat, realiseert hij zich dat het zijn toenmalige vrouw is geweest die hem liet inzien dat hij niet hoeft te kiezen. Dat hij bij zichzelf mag blijven. Dat het niet zo zwart-wit is als dat zijn opvoeding hem heeft doen laten geloven, en waar hij naar is gaan leven.
Wat laat jou sterker staan?
‘Wat mag jouw verlangen steviger maken zodat je daadkrachtig staat? Want hoe graag wit ook ver vanaf zijn moeder staat, hij blijft achterom kijken naar haar. Vooruit kijken is nu nog geen optie. Dus wat gaat jou sterker maken is een opvolgende en logische vraag.’ Hij zet haar ertussen. Zij krijgt een plek tussen zwart en wit. Logisch voor hem omdat juist zij hem heeft geholpen om in contact te blijven met zijn ouders en dit vol te kunnen houden in de jaren dat hun kinderen jonger waren. Het is zij, die een andere plek verdient. En zo verschuift ze van plek hier op tafel. Het is in zijn beleving niet het paars die de versterker vormt. Nee, bij doorvraag is dit toch echt zijn ex-partner. Die zes jaar geleden als donderslag bij heldere hemel hun commitment opzegde.
De stilte maakt ruimte
In de stilte die volgt maakt de ruimte tijd voor bewustwording. Helemaal wanneer ik hem meeneem in mijn ‘kleurenbijbel’ en hij leest dat paars staat voor de schakel tussen wat er was en wat er komt en vraag je niet af wat de wereld nodig heeft, vraag je af wat jij nodig hebt om tot bloei te komen. Het is paars die de weg naar wit zijn vrijheid geeft. Het wit waarnaar hij al zo verlangt. Die hem op het juiste pad zet zodat hij eindelijk van binnenuit echt kan stralen.
Wat heeft het hem gebracht?
Tot slot die ene vraag: wat heeft vandaag jou gebracht? ‘Dat ik kan accepteren dat mijn ex-partner een hele waardevolle bijdrage heeft geleverd in mijn leven’, is zijn antwoord. De volgende dag appt hij mij: ‘door gisteren mijn ex-partner op een andere plek te zetten krijgt veel een ander inzicht… Het gaat inderdaad niet met een knip, ik merk wel dat het veel heeft losgemaakt.’
En voor jou?
Ja jij, lezer van dit waardevolle blog, weet dat wanneer ik iets voor jou kan betekenen je meer dan welkom bent!