Het woord vergeven roept naar me
Kon ik nog maar even terug naar toen, is het eerste wat ik denk als ik mezelf in fotovorm voorbij zie komen op social media. Terug naar die heerlijke nazomerdag aan zee, eind augustus vorig jaar. Waar ik mij begaf in een gezelschap van kleurrijke dames, ter ere van het tienjarig bestaan van Bloei! Ietwat onwennig schoof ik aan naast die dame in het prachtige magenta en zag tot mijn verbazing dat de witte kaart mijn plek aan tafel markeerde.
Kan ik me nog verplaatsen?
‘Kan ik mezelf nog verplaatsen?’ roept mijn ego met luide stem. Ik haal nog eens diep adem, zet mijn rug wat rechter tegen de rugleuning van de stoel, mijn voeten nemen als vanzelf een stevige basis in op de houten vloer, terwijl ik langzaam en onhoorbaar uitblaas. Het helpt me te landen op de plek waar wit onbewust de boventoon voert.
Welk woord trekt de aandacht?
Voor me ligt de kaart met de betekenis van de kleur wit. De kleur die je onder andere helpt om alle mogelijkheden te zien. Ik scan de woorden die betekenis geven aan deze kleur, terwijl ik mijn kleurcoach Anne-Lies de vraag hoor stellen: ‘welk woord trekt jouw aandacht?’ Het woord vergeven, dat met vetgedrukte letters op de kaart staat, is de enige die naar me blijft roepen. En weer schiet mijn denken door: is er geen beter woord, wat moet je nu met het woord vergeven? Ik check nogmaals de andere woorden op de kaart, wetende dat mijn onderbewuste al lang een keus heeft gemaakt: vergeven.
Wat is jouw oogst van de laatste 10 jaar?
Het is de vraag die Anne-Lies stelt om de schrijfopdracht vorm te geven. Ik realiseer me, alsof ik het vandaag voor het eerst hoor, dat het dit jaar tien jaar geleden is dat mijn moeder overleed. In die jaren die nu achter mij liggen heb ik vooral hard gewerkt om het verlies van haar, maar zeker ook dat van mijn vader toen ik een tiener was, anders te bekijken. Om het te doorvoelen en mezelf te bevrijden van het vastgeslagen patroon dat eronder lag. De oogst van tien jaar verscholen in het woord vergeven, omdat het proces van jezelf leren zien in de pijn van het leven lichter wordt op het moment dat je jezelf en die ander kunt vergeven.
Zoals wit bedoeld is
Nu ik terugblik op deze zomerdag, ik mezelf weer even waan in het witte van die dag, begrijp ik de roep van het woord vergeven opeens veel beter. Het brengt je bij het wi, zoals wit in deze bedoeld is:
- het ontdoet je van oud zeer
- helpt je om vastgelopen patronen in een nieuw daglicht te zien
- brengt je voorbij de eenzaamheid en het gevoel van er alleen voor te staan
- zet je blik op vooruit en voedt daarmee een open mindset
- waardoor je het grotere plaatje ziet en je richting durft te geven aan je toekomst
Hoe zit jij met wit?
Spelen oud zeer, de pijn van het verleden of vastgelopen patronen een bepalende rol in jouw dagelijks leven en wil je hier meer ruimte in ervaren? Zodat je jouw beweging naar lichter leven op gang kan brengen? Weet dat de taal van kleur je een waardevolle kijk kan geven op de zaken die nu spelen. Laten we contacten, zeker als je eraan toe bent om je eigen weg te vervolgen.