Wat haar zo vasthoudt en vastzuigt in de klei

Het is woensdag als Charlotte belt. Ik zit aan mijn bureau op kantoor. “Nee je stoort niet, zeker niet.” Even is het stil als ik het gesprek vul met de vraag hoe het gaat. Gelijk krijg ik een eerlijk antwoord. “Nee het gaat niet, eigenlijk ben ik toe aan twee weken vrij, ik zit er doorheen.” Aan haar stem hoor ik dat ze het meent. “Wat kan ik voor jou betekenen?”

Er valt een stilte… En in die stilte stel ik mijn volgende vraag: “Kan ik vanuit kleur wat voor je doen?”
Weloverwogen en misschien ook wel gretig hoor ik haar zeggen: “Dat zou ik heel fijn vinden.” Uiteraard maak ik plaats in mijn agenda, voor iemand die er zo doorheen zit, die toe is aan twee weken helemaal niets.

Veel te groot en te zwaar
De volgende dag sta ik bij haar op de stoep. We bekijken net als een tijd geleden welke kleuren haar weer op weg kunnen helpen. Dat ze het zwaar heeft, is wel duidelijk. Ze heeft het gevoel dat alles waar ze last van heeft veel te groot en te zwaar is. Het lukt haar niet voorbij het grote, het zware te kijken om te zien hoe ze verder moet. Dat beangstigt haar. Het ontneemt haar het zicht om verder te kijken.

Geen beweging mogelijk
Op dit moment zit Charlotte vooral heel erg vast, geen beweging lijkt mogelijk. Het voelt alsof ze met twee voeten steeds vaster wordt gezogen in de klei. Hoe hard ze er ook voor werkt, haar overbelaste gevoel wordt alleen maar heviger en haar onveiligheid wordt getriggerd. Geen zicht en geen vooruitzicht, gevangen in haar lijf en leven.

Tijd voor nieuw zicht
Het is tijd om nieuw zicht te creëren. Zo zal rood haar beste richtingaanwijzer gaan worden. Rood zorgt voor een basis, haar basis. Waarin ze vol vertrouwen weer écht van het leven kan genieten. Dat is wat Charlotte het liefste wil. Vastbesloten, onvermoeibaar en met voldoende energie de stappen zetten die ze nu nog niet durft te zetten. Daar ligt haar perspectief. Om rood van de juiste richting te voorzien heeft Charlotte het nodig om naar haar hart te luisteren. Dit zal haar verlangen naar geaard voelen alleen maar versterken. Geen wonder dat groen haar verder mag leiden in dit proces, de kleur van het hartchakra.

Hardop spreken
Terwijl we praten over dat wat haar zo vasthoudt en vastzuigt in de klei, waardoor ze niet aan haar basis kan werken die ze zó nodig heeft om optimaal gelukkig te zijn, ontdekt Charlotte dat ze eigenlijk in het nu mag leven. Geen stemmen uit het verleden of oude angst die haar vasthouden. Het wordt tijd om ruimte te maken voor haar eigen stuk. Zichzelf toestaan het durven te mogen voelen zodat de eerste stap gemaakt kan worden. De stap om vanuit haar hart hardop te spreken. De stem van haar vader achterwege te laten en niet vanuit de stem des oordeels de angst te blijven voelen.

Achter zich laten
Ze heeft het nodig om naar haar hart te luisteren en hardop te spreken. Op het moment dat ze dit doet, ontdooit haar hart. En ontdooit de goedbedoelde stem van haar vader uit het verleden, die nu niet meer ter zake doet, die ze achter zich mag laten. Simpelweg omdat het hardop spreken wat anders zegt, namelijk de zoektocht naar een nieuwe basis met nieuwe energie.

Haar nieuwe basis
Soms heb je het nodig om naar je hart te gaan, om te kijken wat jouw hart vol verlangen hardop durft uit te spreken. En dat is wat ik Charlotte gun in haar eerste stap in haar proces om de zwaarte lichter te maken. Een eerste stap richting rood: haar nieuwe basis.

Eerste stap
Herken je dat gevoel van vastgezogen zijn? Dat je behoefte hebt om uit de klei te worden getrokken? Ruimte te ervaren zodat jouw hart kan ontdooien? Zet vandaag nog de eerste stap en boek een colournostics sessie.