Connecting de dots
Het is dinsdagmorgen 8 uur, ik vertrek richting Onna, bij Steenwijk. Waar mijn derde opleidingsdag van de Kaatmethodiek op me wacht. De reistijd is nog net geen anderhalf uur. Terwijl ik goed en wel van huis ben vertrokken, nog voor de scherpe bocht naar links, hoor ik Sting op de radio. Ik denk: Sting op de radio? Dat is lang geleden. Ik check, Sky radio. Sinds wanneer heb ik Sky radio op staan? Doet er niet toe. Ik zet het geluid een paar standen hoger en zing luidkeels ‘Fields of Gold’ mee.
Pittige bocht naar links
Terwijl ik de scherpe bocht naar links neem, voel ik de tekst pittig binnenkomen. Het raakt. Jeetje zeg, waar komt dat nu vandaan? Nog voordat mijn gedachten dit registreren voel ik de waterlanders over mijn wangen lopen. Ik heb geen flauw idee. Ik laat het maar binnenkomen: het geluid, de trilling van de muziek en de woorden… En ik bedenk: dat wat stroom dat stroomt.
Het begint nu al averechts
Tegen de tijd dat het nummer is afgelopen realiseer ik me dat dit niet mijn gebruikelijke rijroute is richting Onna. Waar ik normaal vanaf huis links het erf afrijd, ben ik nu rechts gegaan. Helemaal op de automatische piloot. Nou dat begint lekker, dat belooft wat voor vandaag. Even later al beland ik in de file. Normaliter een stuk van een half uur. Nu gewoon de dubbele reistijd. Ik weet niet wat we vandaag in petto hebben, maar het begint nu al averechts.
Mijn jaarthema is lila
Klokslag start lesdag stap ik binnen bij Kaat. Fijn om er weer te zijn. Ik denk terug aan mijn eerste keer bij Kaat, nu een half jaar geleden. Wat een warm welkom op deze woon- en werkgroep voor mensen vanaf 18 jaar met een speciale zorgtoewijzing. Lesdag drie staat in het teken van het jaarthema. Zo werkt dat binnen de kaatmethodiek. We geven het kleur, verbinden er woorden en beelden aan. Mijn jaarthema heeft de kleur lila. Ik ben ermee aan het stoeien. En ik kan het al helemaal geen titel geven zoals de opdracht vraagt. Allerlei opties bedenk ik voor mijn thema, mijn medestudenten denken fijn hardop mee. Maar ik kom er niet uit.
Voelen met de ogen dicht
Dat gebeurt wel vaker als het om kiezen gaat, dan zit ik te dubben en te denken. Dan zit ik vooral in mijn hoofd en niet in mijn hart. “We gaan voelen met de ogen dicht”, zegt Karen (de ontwikkelaar van de Kaatmehodiek). Dus zo gezegd zo gedaan. Van elke potentiële titel maak ik een briefje. We leggen het in een kring. En dan begint het voelen met mijn ogen dicht. Eerst briefje één, ik sta erop… mmmm voelt goed. Volgende briefje, ik voel gelijk: deze wil ik niet hebben. Jeetje wat sta ik wiebelig. En zo gaan we de kring rond totdat er uiteindelijk twee overblijven. In dat proces heeft mijn lijf de verbinding gemaakt met mijn hoofd en weet ik waar de voorkeur naar uitgaat. Fingers crossed. Het kan niet anders dan dat mijn lijf het antwoord heeft verzonden. En zie daar, mijn thema is geboren: ‘Fields of Gold’.
Punten die raken
Wanneer ik terugrijd richting thuis laat ik alles nog eens de revue passeren en snap ik wat maakt dat de muziek van Sting me zo raakte. Het is zoals Steve Jobs zei: “You can’t connect the dots looking forward; you can only connect them looking backwards.” Je kunt de punten niet verbinden door vooruit te kijken, je kunt ze alleen achterwaarts met elkaar verbinden. Dus je moet erop vertrouwen dat de stippen in je toekomst op de een of andere manier met elkaar zullen verbinden. De punten die raken, die ontroeren zijn de ‘dots’ voor je toekomst en maken het verschil in je leven.
Verder groeien
Je hebt achterom te kijken welke punten je verder brengen om vertrouwen te hebben in jouw toekomst. Daarin helpt het om te voelen met je ogen dicht. Kun je daarin wel wat ondersteuning gebruiken, zoek je iemand die je weer veilig op weg helpt, zodat je je leven weer zelf weet te managen? Wellicht kan ik vanuit mijn aanbod van merkbaar zelfmanagement wat voor jou betekenen. Ben je nieuwsgierig wat dit inhoudt? Laten we contacten, een eerste afspraak is altijd vrijblijvend en kosteloos.