Trek jij aan wat je nodig hebt?
Het is vrijdag als mijn blog Welk verhaal maak jij jezelf wijs? geredigeerd terugkomt. Het blog dat gaat over mijn Belgische retreat. In tempo lees ik de herstelde versie en ben weer terug over de grens van Nederland, op dag drie van mijn retreat. Nu ik teruglees, voelt het alsof ik vleugels heb gekregen. En dag vier komt in beeld in beeld en opeens trilt de rimpeling van de vierde dag nog na in mijn lijf.
Wat mag er nog gezegd worden?
Op deze laatste dag maken we ruimte voor dat wat nog gezegd mag worden, wat woorden mag krijgen nu we nog bij elkaar zijn. Terwijl de vraag nog nazoemt, voel ik mijn verlangen om te delen rijzen. Want eerder in de ochtend, toen mijn spiegelbeeld het antwoord gaf op de vraag ‘wat trek ik aan, wat heb ik nodig nu de weg naar huis zich aandient’ voelde ik aan alles dat blauw en roze de hoofdrol mochten nemen. Ik hoor mijzelf zeggen:
“Ik trek aan wat ik nodig heb om veilig thuis te komen.
Ik trek aan wat ik nodig heb om veilig thuis te zijn.
Ik trek aan wat ik nodig heb om veilig thuis te zijn bij mij.”
Blauw, voor rust, ruimte en vertrouwen terwijl roze mijn gedachten mag voeden om mezelf niet te vergeten.
Terug naar loslaten
Deze laatste dag vult zich met een allerlaatste opstelling, mijn opstelling waar terug naar vroeger, terug naar daar waar een laatste keer om vast te houden en los te laten alle ruimte krijgt (zie mijn blog Op mijn veertiende in Niemandsland). Wanneer mijn opstelling ten einde is, ieder haar rol verlaat, voel ik het effect van blauw. Blauw die:
- mijn binnenkant van de juiste ruimte voorziet
- zodat er een gevoel van rust, ontspannen en tevredenheid ontstaat
- waardoor ik woorden kan vinden die helder klinken
- omdat ik op mezelf en de ander vertrouw
- en daarmee mijn interne veiligheid voedt
Blauw… dé essentiële kleur
Blauw die afgelopen januari op mijn pad kwam, lonkte toen ik de winkel binnenstapte terwijl ik haar zag hangen. Een pak met een klein wieber-patroontje. Het lonkte en flirtte met mij. Maar ik vond er wat van: ‘Miranda en een patroontje, een streepje is tot daaraantoe, maar een patroontje, no-way.’ Wel gepast, maar niet gekocht verliet ik de winkel met het besluit er nog een nachtje over te slapen. En zo ging ik twee dagen later weer terug naar mijn blauw. Niet direct te onderscheiden in het pak, maar voor mij de meest essentiële kleur.
Tussen toen en nu ligt bijna een half jaar en ik begrijp nu waarom blauw haar weg naar mijn hart heeft gevonden:
- het versterkt mijn zelfexpressie
- waardoor dingen op zijn plaats vallen
- en ik haast als vanzelf kan loslaten en met de stroom meega
Wanneer een kleur naar je lonkt
Dat wat ik al tijden aan anderen vertel, heb ik zelf weer mogen ervaren. Blauw lonkte, daagde me uit om haar te dragen, mij te voeden met de kleur vanwege haar eigenschappen zoals ik dit eerder beschreef. Ik zie het vaker om me heen, hoe kleur lonkt, hoe het zijn tijd neemt om op je af te komen, zijn weg probeert te vinden om met jou te zijn. Totdat jij zover bent om het te omarmen.
Afgelopen week sprak ik tijdens het Juist Wij! Connect event een dame die haar levensverhaal in kleur deelde om te ontdekken dat knalroze al een tijd op de plank in haar kledingkast lag te wachten. Maar wat in de kast blijft liggen, krijgt op een gegeven moment niet de juiste ruimte. Dus was mijn advies aan haar: “Nu knalroze nog een brug te ver is, hang je roze kledingstuk(ken) aan de buitenkant van de kast. Met als doel dat de kracht van deze kleur dichterbij mag komen.”
Durf jij naar de taal van kleur te luisteren?
Wie naar de taal van kleur durft te luisteren weet en ervaart dat kleur je dient, je voedt op die momenten dat je het nodig hebt. Herken je iets in het bovenstaande, wil je meer weten? Laten we contacten en je wordt geïnspireerd door de magische wereld van kleur.