Kan ze de stap zetten die haar verder brengt?
Buiten is het koud, ze wrijft haar handen warm aan de dampende kop koffie. Eindelijk is ze daar. Een paar maanden geleden schreef ze me: ‘Miranda, ik loop al een tijdje te hannesen met mezelf. Te weinig rust, te veel werken. Ik heb ankers nodig om me weer te kunnen focussen op mezelf. En dan kom ik bij kleur, ik houd van kleur en ankers, en dan is er maar één die beide kan. En dat ben jij!’
Durft ze ook?
Terwijl ze hier aan tafel zit, kijkt ze me vol verwachting aan. Op mijn vraag hoe het gaat, wat ze nodig heeft, luidt het antwoord: “Ik wil uit mijn hoofd, het blijft maar draaien.” De woorden die volgen komen als vanzelf over haar lippen. Het is duidelijk dat ze weet wat ze wil. Maar durft ze ook? Kan ze de stap zetten die haar verder brengt? “Weet je”, zegt ze, “het is die stem van binnen die maar blijft roepen: je moet verstandig zijn.”
Het turkooise poppetje
Om de draaiende cirkel in haar hoofd stil te zetten vraag ik haar een kleurenpoppetje te kiezen. “Welke kleur mag het vandaag voor je zijn?” Het turkooise poppetje, dat ze weloverwogen kiest, zet ze voor zich neer. Alle varianten in dezelfde lijn doen er niet toe. Deze ene moet het zijn. Die laat haar voelen waar ze behoefte aan heeft, namelijk:
- lucht
- vrolijkheid
- vrijheid
- rust
- kalmte
- de hemel
Het zijn haar eigen woorden die de kleur beschrijven, die haar naar haar dieper voelen brengen.
“Je bent een dief van je eigen portemonnee”
Terwijl ze voor me zit hoor ik mezelf tegen haar zeggen: “Je bent een dief van je eigen portemonnee.” Geen flauw idee waarom ik het zeg, ik zie aan haar lichaamshouding dat het haar raakt. Dat in de trilling tussen zeggen en horen, de beweging op gang wordt gebracht waarvan ze nu nog geen weet heeft wat het haar zal brengen.
Ze belandt terug in de tijd
In de stilte die volgt belandt ze 30 jaar terug in de tijd, de plek waar het gemis het meeste pijn heeft gedaan. Daar waar boosheid, doorgaan en alles wat er speelde gewoon heel veel was. Ze is lang niet meer daar geweest. Daar waar de boodschap van ‘in verwachting zijn’ een andere lading kreeg. Daar waar ze de roots van haar leven vergeten is, omdat het leven een andere richting bracht.
Geen wonder dat ze voor turkoois kiest
En nu is ze hier is kiest ze weloverwogen voor turkoois. Geen wonder dat deze kleur voor haar staat. Het is de kleur die aangeeft:
- dat het tijd wordt om naar je hart te luisteren
- die je meer lucht en ruimte geeft
- zodat je echt gaat ontdekken wat het beste bij je past
- waardoor je binnenste je de weg wijst om dit allemaal te organiseren
- en je echt op jouw eigen wijsheid gaat vertrouwen
- zodat je als vanzelf met de stroming van het leven meevaart
Deze turkoois, gevoed door het verhaal van lang geleden, doet haar verlangen rijzen. Waarop ze iets luider herhaalt wat ze even hiervoor zachtjes prevelde: “ik ben een dief van mijn eigen hart.” Het maakt haar besluit helder, om kleur te geven aan haar levenspad.
Wil jij jouw levenspad van kleur voorzien?
Wil jij ook jouw levenspad van kleur voorzien? Kun je wel een steuntje in de rug gebruiken, zodat jij jouw richting durft te voelen en je van daaruit keuzes kunt maken? Laten we dan eens kennismaken. Een eerste gesprek is altijd kosteloos, vrijblijvend en zonder verplichtingen.