Hoe kleur kan werken als medicijn

Het is vrijdagavond wanneer ik arriveer op een plek waar alles samen lijkt te vallen. Vanavond mag ik namelijk een workshop verzorgen voor een leuke groep volwassen meiden die een voetbalteam vormen. Ze zochten eens een andere invulling voor hun teamuitje. En zo komen ze bij mij uit. Zo leuk. Voetbal en kleur, een combinatie waar ik blij van word. 

Scheuren met kleuren
Op iedere stoel aan tafel liggen gekleurde sokken te wachten, terwijl ze één voor één binnenkomen. Ieder op haar eigen manier. De één op tijd, de ander schoorvoetend en weer een ander met voldoende geluid en bravoure. Maar zij, zij slaat de spijker gelijk op de kop. Zo zegt ze, als ze de gekleurde sokken ziet:  “gaan we vanavond kleur bekennen?” Wanneer ik even later met mijn attributen de werktafel compleet maak, komt ze steeds dichterbij het antwoord op haar eigen vraag. Inderdaad we gaan kleur bekennen, middels een avondje ‘scheuren met kleuren’. 

Wat is je favoriete kleur?
Zojuist heb ik de groep de vraag gesteld: “wat is je favoriete kleur, de kleur die je nu het meeste aanspreekt?” En weer is het zij, die als eerste antwoord geeft. “Daar hoef ik niet over na te denken”, zo zegt ze, “dat is paars.” Niet dat ze haantje de voorste wil zijn, dat zeker niet.  Ik zie het aan heel haar voorkomen, het is gewoon de wijze waarop ze haar omgeving waarneemt en daar feilloos op weet te anticiperen. Ik heb haar verhaal van paars nog niet gehoord, maar weet nu al dat ze een connectie heeft met paars, omdat: 

• zij in staat is om uit te zoomen
• het grotere geheel kan waarnemen
• omdat ze verder kijkt dan de meeste anderen kunnen zien
• en haar leven haar heeft geleerd vertrouwen te hebben op hetgeen er onderweg is en waar ze nu nog geen weet van heeft
• en dit alles haar aanvoelend vermogen heeft gevoed

Ze wekt mijn nieuwsgierigheid
De wijze waarop ze aan tafel zit, haar woorden kiest en opmerkingen maakt, wekken mijn nieuwsgierigheid. Er lijkt een vanzelfsprekendheid te schuilen in hoe scherp ze waarneemt en hoe feilloos ze de juiste opmerking maakt, nog voor het proces zich aandient. Dus dat paars haar favoriete kleur is, nee dat is niet vreemd. 

Nergens is paars te bekennen
Totdat ik me bij paars aansluit en haar scheursels bekijk. Nergens is paars te bekennen. Mijn nieuwsgierigheid wordt hiermee nog groter en ik deel met haar wat ik constateer. “Nee” zegt ze, “dat klopt, nergens paars. Maar als je me vraagt wat mijn favoriete kleur is, dan is dit altijd paars.”

We zijn terug in te tijd
Nu ik dit schrijf, voel ik weer kippenvel en weet dat alles wat ze nu gaat zeggen waar, intens en pijnvol zal zijn. En zo belanden we terug in de tijd. De tijd dat haar ouders al verhuisd zijn naar de Achterhoek en zij alleen achterbleef in het hoge Noorden om haar schooltijd af te maken. Een tijd waarin haar lief geen liefde bleef. Een tijd dat vriendschap aan alle kanten een einde schreef aan alles wat er was. Gedetailleerd, en zoals dat zo vaak gaat als we met behulp van kleur terug gaan in de tijd, neemt ze me mee naar het laatste weekend daar. Naar de gezamenlijke kroeg waar ze zo vaak kwam met haar lief. Maar nu het geen liefde meer was, was ze nog voor een laatste keer daar. De laatste keer voordat ook zij het Noorden ging verlaten. 

Paars deed haar intrede
Na het weekend verhuisde ze naar de Achterhoek, waar de opleiding haar naar de hoofdstad bracht. En waar paars haar intrede maakte. “Niet zo klein beetje ook” vertelt ze, “nee echt alles was paars. Van top tot teen. Van nagels tot haar, echt alles.”

Hoe paars de juiste voeding bleek te zijn
Soms heb je een overdosis als deze nodig. Als medicijn om jezelf volop kracht bij te zetten in de stappen die voor je liggen waar je op voorhand geen weet van hebt, maar die je sterken op het pad waarop je hebt te lopen. In haar geval paars, omdat dit de kleur is die: 

• ruimte maakt voor datgeen wat ertoe doet
• voor jou en jouw weg van (eigen)waarde
• zodat je volop op jouw wijze, jouw missie mag gaan vertrouwen
• en het daardoor jou de vrijheid geeft om dat wat zwaar, pittig en hevig is achter je te laten
• zodat je beter kunt schakelen tussen hetgeen wat was en wat komt

Soms heb je het nodig om alles van die kleur te voelen, te ademen en te leven. Om je bestaan van voeding te voorzien waardoor je je voeten op de grond kunt zetten. Je jouw bloed weer door de aderen voelt stromen waardoor je diep kunt in- en uitademen. 

Wil jij ook scheuren met kleuren?
Hoe eenvoudig kan het zijn? Scheuren met kleuren, het brengt je terug in de tijd. De tijd voordat je een belangrijke afslag nam in het leven. Wil jij dit ook? Een keer scheuren met kleuren? Binnenkort organiseer ik een workshop als deze – op 26 mei, 16 juni en 7 juli – in mijn praktijk voor €27,- (excl btw). Heb je interesse? Laat het me weten.