De bruine tradities van weleer

“Mam” schreeuwt ze, “waar is de knoop van de logopedie. Weet jij waar die is?” Uuuh, dit is de zoveelste keer dat mijn dochter iets kwijt is. Dochterlief bezoekt sinds een aantal maanden een logopedist en behoort haar thuisoefeningen te doen. “Ik weet het ook niet, ik heb hem niet gezien. Zit hij niet in de tas die je hebt meegenomen naar je logeerpartij?” vraag ik hoopvol. Voordat ik in de actie-zoekstand kom, hoor ik mezelf zeggen: “Weet je wat jij eens moet doen? De heilige Antonius aanroepen.” En nog voordat ik op antwoord hoef te wachten dreunt ze zo het oude versje op. “Heilige Antonius mijn beste vrind zorg toch dat ik mijn Pipi Langkoustas weer vind.“

Tik Tokken
Dit is niet de eerste keer dat ze wat kwijt is. Afgelopen jaar was haar telefoon zoek, haar mobiel. Kun je het je voorstellen, hoe kun je nou je mobiel kwijt zijn? Echt alles hadden we afgezocht. Totdat we, nou ja je raadt het al, het gedichtje opdreunden en op de repeatstand zetten. En even later liepen we tegen de telefoon aan. Hij lag buiten op een tiktok-opname plek, in een schoen voor het raam. Hoe kun je het bedenken? Meiden van 11, die doen dat. Oudere meiden ook, overigens.  

Mijn beste vrind
Vandaag is zij haar Pipi Langkoustas kwijt die ze heeft mee genomen naar haar laatste logeerpartij. En in die tas zit de knoop die ze nodig heeft voor haar logopedie-oefeningen. Ik ben allang blij dat ze ruimschoots van de tevoren haar knoop gaat zoeken in de hoop dat ze haar logopedie-oefeningen eens drastisch gaat uitvoeren. Tas gevonden, wat blijkt… geen knoop. “Mam” hoor ik haar weer, “hij zit er niet in.” Nieuw probleem. En zonder dat ik het hoef in te vullen dreunt ze het versje op wat mijn moeder ook altijd opdreunde als zij niet kon vinden wat ze zocht. Nog voordat ze klaar is met Heilige Antonius mijn beste vrind zorg dat ik mijn logopedieknoop weer vind, hoor ik haar roepen: “Mam ik heb hem, ik heb de knoop gevonden.” Zie je dat het werkt? Opgelucht en blij kijkt ze me aan.

Thuiskomen
Je hoeft niet altijd los te komen van oude tradities, is de kern van het verhaal. Je hoeft ze alleen maar even weer in het leven te roepen. Als het om tradities en oude gewoontes gaat, dan gaat het veelal over vroeger, je jeugd en hetgeen je van huis uit hebt meegekregen. Een kleur die hierin symbool staat is bruin. De kleur van thuiskomen, thuis zijn, gezin en familie, structuur, plicht en praktisch.
Tradities kunnen je ook een gevoel van geborgenheid, veiligheid en zekerheid geven. Voor nu werkt deze traditie, net als alle andere keren, goed voor mijn dochter. Ze heeft een ‘heilig geloof’ dat wat ze kwijt is weer vindt. Dus ik laat haar even genieten in bruin.

Waar sta jij ?
Hoe sta jij met bruin? Heb je er wat mee of houd je er niet van? Misschien, nu je er zo over nadenkt, is bruin helemaal niet jouw kleur. En, zo is je mening, zal hij ook niet in je kast komen! Weet je, dat is helemaal niet erg. Maar ben je op zoek naar beweging, een volgende stap in je groeiproces, laten we dan eens kijken wat de taal van bruin je te vertellen heeft. Book een colour comfort traject en we gaan samen op weg.