De boodschap van roze
Het is vrijdag, ik heb afgesproken met mijn kleurcollega Marie-José. We spreken halverwege af, wat inhoudt dat we elkaar treffen in Arnhem. In 2018 volgde ik mijn eerste kleuropleiding waar ik Marie-José ontmoete. En vandaag spreken we af in een heerlijke lunchroom midden in het centrum van Arnhem.
Wanneer ik als eerste arriveer, word ik gastvrij ontvangen door de eigenaresse. Een enkel tafeltje is nog maar gevuld. Het geeft haar de gelegenheid de was met handdoeken nog te vouwen. Ergens kijk ik er niet vreemd van op dat dit hier zo plaatsvindt. En nog voordat ik deze ruimte verder in me op kan nemen, hoor ik haar met een zachte, vriendelijke stem zeggen: “Je wilt vast nog niet wat drinken, je wacht op iemand.” Even ben ik verbaasd… staat dit op mijn voorhoofd geschreven?
De invloed van roze
Terwijl mijn hoofd nog nadenkt, kijken mijn ogen verder de ruimte in. Ik glimlach als ik de romantisch aangeklede lunchroom bewonder waarin vooral roze de boventoon voert. Niet dat ik zo’n romantisch type ben, maar sinds ik de taal van kleur beheers, de psychologie hierachter herken én durf te beleven, snap ik kleur veel beter. En in het bijzonder roze. Dat maakt dat ik glimlach, mijn hartslag voel vertragen en me vooral op mijn gemak weet in deze ruimte die nieuw voor me is. Het roze geeft mij het signaal dat deze dame haarfijn kan aanvoelen wat haar klanten nodig hebben. Dit doet ze met een verfijnde finesse, heel zuiver en met flair. Niet te veel, niet te weinig, gewoon precies genoeg.
Aanvoelend vermogen
En zo verstrijkt de tijd, terloops vraagt ze of ik toch niet wat wil drinken. Weer betrap ik mezelf erop dat ik denk: deze dame kan gedachten lezen. Goh, dat voelt ze goed aan. Iets wat een echte roze, met haar aanvoelende vermogen, nagenoeg kan. Nu ze me toch zo op mijn gemak weet te stellen, in de wachttijd die er is, wil ik maar al te graag een overheerlijke cappuccino.
Even later staat er een dampende cappuccino op mijn tafel. Glimlachend neem ik de omgeving in mij op. Nee, al die romantiek is niet mijn smaak, maar ik snap dat deze eigenaresse zich hier helemaal op haar gemakt voelt, in dat zachtroze. Kussentje hier, dekentje daar, roze bloemen, niet allemaal vers, maar zelfs zijdezacht en het siert deze ruimte. Zelfs de schilderijen aan de muur bieden veel ruimte voor roze.
Alles matcht
Terwijl ik dit alles bekijk, roept ze achter me: “Ja hoor, daar komt ze aan, je afspraak.” Terwijl ik me omdraai zie ik inderdaad Marie-José verschijnen. Verdorie, ze heeft weer gelijk….. Geweldig hoe alles vandaag zó matcht met elkaar. Vooral haar doortastende, ietwat scherpe blik die ze aangenaam weet te verhullen (met haar zachte stem en haar gastvrije houding) geven hierin de doorslag. Ik weet het zeker: dit belooft een fijne voorbode voor de rest van de dag.
Less is more
Marie-José, mijn kleurcollega van het eerste uur. Na een lange tijd treffen we elkaar weer. Tussendoor hebben we elkaar geappt en online gesproken. Nu ik haar weer zie, klets ik zo weer met haar weg. Net als destijds. Zo fijn! De reden dat we elkaar vandaag treffen is dat we na onze kleuropleiding allebei een vervolgopleiding zijn gaan doen. Waarin we elkaars inspiratiebron zijn. En vandaag ontvang ik een reading vanuit Human Design. Een systeem dat erin gelooft dat je mogelijkheden en beperkingen vastliggen vanaf het moment dat je geboren bent. De uitkomst lijkt als een roze draad door mijn leven te lopen waarin maar één advies telt: less is more. Met minder bereik je meer.
Precies dat is roze
En dat is wat precies voor roze geldt:
– wees eens wat liever voor jezelf
– de spreekwoordelijke lat wat lager leggen
– met minder is de wereld net zo mooi
Als ook:
– haarfijn aanvoelen wat de ander nodig heeft
– sensitief kunnen luisteren
– niet opdringerig zijn
– met een scherpe blik observeren
– de ander op zijn gemak stellen
– en van precies goed, zacht en zoet
Maar wat doet roze met jou ?
Wat doet roze met jou? Gruwel jij ervan? Ik kan het me voorstellen, zo verging het mij ook in 2018. En juist dan geeft kleur je een sterk signaal. Je kunt en durft nog niet met deze kleur te zijn. Het heeft mij eerlijk gezegd wel een paar jaar gekost totdat ik roze durfde te omarmen. Mijn pijnlijke patroon van verschuilen, duiken en niet zichtbaar durven zijn kwam voort uit mijn eigen afwijzing van roze. Pas toen ik de taal van kleur begreep, kon ik ook inzien en doorvoelen hoe dit patroon me jaren in zijn greep hield, me weghield van mijn ware ik.
Misschien is het bij jou net als bij mij destijds… Roze? Echt niet! Of is het zelfs een andere kleur die je nog niet hebben kan. Benieuwd naar wat dat betekent? En wat jij jezelf daardoor in de weg laat staat om nieuwe stappen te zetten, richting te geven aan je eigen groeiproces? Laten we dan contacten. Ik inspireer graag.