Dankzij kleurkennis begreep ik waarom mijn ontslag de bedoeling was
Ik scroll door LinkedIn en kom haar tegen terwijl ik haar niet eens ken. Maar hetgeen ze schrijft raakt me. Ontslag terwijl ze net goed en wel is bevallen van haar baby. Niet dat mijn situatie hetzelfde is, maar toch herken ik iets in haar verhaal.
Met stomheid geslagen
Ik voel me uitgenodigd als ik haar vraag lees: ‘Wat was voor jou een ommekeer in je leven?’ En als vanzelf antwoord ik. ‘Begin 2011 keerde ik terug op de werkvloer, na mijn tweede zwangerschapsverlof. Ik kon er de vinger niet op leggen, maar het was anders….Toen 2012 ten einde liep, kreeg ik helder waar dit gevoel al die tijd voor bestemd was; er werd mij ontslag aangeboden, na negentien jaar dienstverband. Wat volgde waren in eerste instantie een paar pittige weken, ik was met stomheid geslagen. Maar mijn positiviteit, mijn omdenkkracht en altijd geloven in oplossingen is toen eindelijk na jaren van hard-hart werken (opnieuw) geboren. Een groter cadeau had mijn toenmalige leidinggevende me, achteraf gezien, niet kunnen geven.’
Terug naar een andere fase in mijn leven
Haar uitnodiging brengt me terug in de tijd, naar een andere fase in mijn leven. Een tijd waarin de kinderen nog klein waren en waarin zich dus deze ommekeer aandiende. Een pittige verassing, terwijl de betekenis van kleur me destijds nog geen wijsheid had gebracht.
Vastgeroest bruin
Pas jaren later, ben ik dankzij mijn kleurenkennis gaan begrijpen waar het schortte. Kon ik de verbanden beter zien en doorvoelen wat het beknellende gevoel veroorzaakt had. Bruin, als zijnde ‘vastgeroest’ omschrijft die tijd bij mijn oude werkgever als beste. Bruin gaat namelijk over:
- hard werken, niet stoppen maar doorgaan
- starheid en koppigheid
- weinig ruimte voor spontaniteit en flexibiliteit
- vasthouden aan oude patronen en werkwijzen
- loslaten is nu éénmaal niet je sterkste kant
Ik schaamde me
Wat aanbrak waren pittige weken met slapeloze nachten, slechte eetlust en me vooral schamen. Schamen dat me dit was overkomen, terwijl ik het niet zag aankomen. Niet op deze manier en niet met dit effect. Toen de eerste pijn was gedoofd, brak er ook een periode aan waarin ik het geloof in mezelf hervond.
Van bruin naar geel
Tot aan de dag van vandaag ben ik hem, mijn leidinggevende, nog steeds dankbaar voor deze onvoorziene kans. En als ik dat proces van een kleur zou mogen voorzien, dan is dat toch echt geel. De kleur die vertelt:
- blijf geloven in jezelf
- weet dat je altijd kunt kiezen voor de optie die leidt naar het licht
- omdat je jezelf daarmee niet buiten maar binnen de schijnwerpers zet
- die je het plezier in het leven weer terugbrengt
- en die je plannen laat maken en richting geeft
Herken jij het vastgeroeste gevoel ?
Niet weten welke kant op te moeten terwijl je voelt dat het issue dat speelt steeds vaster roest. En je geen stappen durft te zetten omdat je de verbanden (nog) niet kunt zien. Laten we dan jouw vraagstuk, jouw knellende gevoel eens van kleur voorzien en je zult een nieuwe opening ontdekken waardoor je ruimte gaat ervaren om tot stappen te komen. Juist daar lonkt jouw vrijheid. Laten we contacten en weet dat je welkom bent.