Ik stop nu met mijn patroon van verstoppen en verschuilen

Vol spanning heb ik gewacht op begin januari. In mijn proces van afgelopen jaar heb ik aan het einde van 2021 het besluit genomen om mezelf maar een lidmaatschap cadeau te doen van een blogplatform. Niet zomaar een blogplatform. Nee eentje van mijn schijfcoach Marije van den Bovenkamp van Schrijfzin, blogzinnig.nl wel te verstaan. Met de bedoeling mezelf (online) op de kaart te zetten en zichtbaar te maken.

Dus ik heb me aangemeld, startdatum januari 2022! Vol spanning heb ik de aankondiging afgewacht… en zie daar sta ik tussen. Vol trots tussen die andere prachtige dames wel te verstaan. Geen heren zitten op dit platform, geen idee of ze niet welkom zijn maar blijkbaar zijn het de dames die graag schrijven en inspireren. Dus zo ook ik.

Ik ben iets vergeten
Op het moment dat de eerste nieuwsbrief op mijn digitale deurmat valt, krijg ik de indruk dat ik iets vergeten ben. Dat ik iets niet heb gedaan wat ik eigenlijk wel had kunnen checken. Oef bam deng……die komt binnen: Mijn patroon van verstoppen en verschuilen. Geen regie zetten. Kannonne. Dat betekent dat ik actie heb te nemen. Want van al de nieuwkomers, en dat zijn er in het nieuwe jaar al wat, negen wel geteld, ben ik de enige die geen blog heeft aangeleverd. Kak zeg. En weer voel ik hem.

Mijn kritische stem
Had dat gemoeten? ‘Miranda heb je dit niet gecheckt! Waarom zet je er geen actie op! Waarom pak je geen regie.’ Zegt mijn overtuigende stem in een herhalend patroon aan de binnenkant. Zo, dit komt binnen. Blijkbaar heb ik mijn patroon van verschuilen prima weten te omzeilen door alles maar blanco en open te laten onder de noemer: we zien het allemaal wel.

Ik had mezelf aan te sturen
Niks openlaten, neem actie en vraag om duidelijkheid. En zo gaat er gelijk een mailtje de deur uit naar Rotterdam, richting mijn geweldige schrijfcoach. Had ik iets moeten doen of had ik iets moeten laten? Moeten hoefde helemaal niet en laten had ook niet gehoeven. Ik had mezelf gewoon aan te sturen. Gemiste kans kun je zeggen, maar volgende week start ik gewoon overnieuw.

Liever alles aan de ander geven
Alhoewel, bij de aftrap ben ik me dus al heerlijk bewust van hoe het patroon zich onbewust naar boven heeft weten te scharrelen. Het patroon waarvan ik weet dat het aan alle kanten roze kleurt. Ik die liever alles aan een ander geef en niets aan mezelf.

Een schop onder de roze kont
Ik duik liever onder tafel dan dat ik zichtbaar ben. Dus roze kan dan onbewust de boventoon voeren, daar gaan we nu niet meer mee akkoord. Ik heb mezelf een schop onder de kont te geven en actie te nemen. Nieuwsgierig? Volg me op het platform van blogzinnig.nl daar ben ik wekelijks, net als mijn mede inspiratoren, te vinden.

Meer weten hoe je kleur kunt geven aan jouw onbewuste patronen? Laten we dan op colourdate gaan. Contact me via info@merkbaar-werkt.nl.