De totaal andere leerstijl van mijn dochter

Dit is typisch mijn dochter. Drie weken geleden komt ze thuis uit school, ze zit in groep 8. Het blaadje met de aankondiging van een topo-toets belandt achteloos op de keukentafel. “Goh heb je binnenkort een toets?” vraag ik. Terwijl ze naar boven loopt hoor ik haar laconiek zeggen: “Maar dat is pas over drie weken.“

De tijd verstrijkt…. En ik drop even achteloos als dat onlangs het blaadje op de keukentafel is beland, de opmerking: “Kan het niet zijn dat je binnenkort een toets hebt?” Met de hoop dat ik haar op ‘aan’ zet. Maar nee hoor, ook dit verzandt weer. Totdat ik daags van te voren een klasgenoot van haar spreek die me weet te vertellen dat dochterlief nogal nadrukkelijk had verkondigd dat ze nog helemaal niets had geleerd. Oh jee, nu heb ik wel in actie te komen. Dus bij thuiskomst ben ik wat minder vrijblijvend. “Jij hebt morgen toch die toets van topo? Kan het niet zijn dat je nog moet leren?” vraag ik met een wat dwingender stem. En weer reageert ze laconiek: “Oohhh ja hoor, dat doet ik straks.”

Mijn tegenovergestelde zelf
Ik moet denken aan de tijd dat ik samen met mijn tweelingbroer in de zesde klas zat, begin jaren ’80.
Steevast begon ik weken van te voren te leren voor een toets. Stel je voor dat je alles op het laatste moment moet doen? Nee, ijverig oefende ik dagelijks. Tijdens het maken van de toets, als de vraagstelling mij het antwoord niet liet weten, doemde daar altijd een black-out op. Gevolg? Een openstaande vraag met als resultaat een dikke onvoldoende, hardop voorgelezen door de leraar. Mijn broer haalde het echt niet in zijn hoofd om zich te meten aan mij. Geen haar op zijn hoofd die daar aan dacht. Stel je voor dat je door al dat leren de mooie dingen van de dag zou moeten missen? Het staat in mijn herinnering gegrift dat zijn cijfers altijd hoger waren.

Check-check-dubbelcheck
En daarmee werd mijn overtuiging geboren dat hard werken lonend is, dat een goed begin (lees: weken van te voren) het halve werk is. Mijn zekerheid haalde ik uit de check-check-dubbelcheck strategie. Voor de zekerheid nogmaals leren, nogmaals checken of mijn hoofd het juiste antwoord wel had onthouden. Luisteren naar mijn buikgevoel kende ik toentertijd niet. Jarenlang heb ik deze wijze volgehouden. Bij tijd en wijlen voelde dit echt als een loden last, maar zonder kon ik ook niet. Het patroon was immers gerezen door de jaren heen, waarin bruin met als zijn overdaad de hoofdrol speelde.

Een overdaad aan bruin
Bruin is de kleur die houdt van:
* structuur en overzicht
* vasthouden aan hoe het hoort
* vaak, veel en te hard werken
* weinig ruimte voor spontane dingen
* jezelf een druk opleggen in de hoop dat het beter gaat

Projecteren heeft geen zin
Door dit alles heb ik me voorgenomen dat ik mijn leerstijl niet op mijn kinderen projecteer. Naar mijn idee is dat aardig gelukt. Mijn kids krijgen de ruimte om te ontdekken wat hun eigen leerstijl is, wat bij hen past. Wat bij mijn dochter past is dus alles op het laatste moment. Plannen? Nee, dat doet ze niet, het is niet nodig. En zoals ze zelf zegt: ‘als je in de klas maar oplet dan weet je eigenlijk alles al.’ Zo stellig als ze dat van een antwoord weet te voorzien, zo groot zijn mijn twijfels of het echt wel zo is.

Op het laatste moment
Gisteravond heeft ze op het laatste moment nog wat leerwerk verricht. Wanneer ik haar vandaag vanuit school hoor thuiskomen, vraagt ze me hoopvol: “En… wat denk je dat mijn cijfer is?” “Nou ik zou het niet weten, maar aan je gezicht te zien heb je de toets goed gemaakt.” En inderdaad 0 fout! Typisch mijn dochter. Op het laatste moment nog wat stampwerk verricht en zich hierin niet laten overhalen om het anders te doen.  

Een echte turquoise
Deze prachtige dame in de dop is wat dat betreft een echte turquoise :
* Lekker eigenwijs zijn en zelf richting bepalen
* Luisteren naar wat nodig is. Nu en niet morgen. Want morgen, dat zien we dan wel weer.
* Je niet van de wijs laten brengen door anderen
* Gewoon doen wat je buikgevoel je vertelt
* Lekker spelen, fladderen, niets doen en in ieder geval niet dat doen wat je moet doen.
* Want wat je moet is zo serieus en saai
* Lekker vrolijk zijn en heilig geloven dat alles gewoon goedkomt
* Vertrouwen hebben in jezelf, niet twijfelen en altijd optimistisch zijn
* Zo je eigen creatieve manier hebben om je doel te behalen
* En zeker weten dat dit de juiste manier is
* Wat komt dat komt. En als het morgen is…. dan luister je gewoon weer naar je buikgevoel

Wil jij leren luisteren naar je buikgevoel?
Zou jij ook wel eens wat beter naar je buikgevoel willen leren luisteren? Doe dan net als ik. Laat kleur je leven binnenwandelen en ontdek hoe kleur oude patronen aan het licht weet te brengen. Zo krijg je meer inzicht in jezelf en kun je van daaruit stappen gaat zetten die van binnenuit komen. Dan maak je eindelijk keuzes die niet opgelegd zijn door oude patronen en gedachten, maar juist omdat jij dit wil. Omdat je oprecht kunt voelen wat voor jou belangrijk is. Hoe heerlijk zou dat zijn? Laten we contacten! Een eerste afspraak is altijd kosteloos. Je kunt me het makkelijkste bereiken via info@merkbaar-werkt.nl.