Hoe donkerblauw haar overlevingsstrategie is geworden
Mijn derde dag tijdens mijn schrijfvakantie in Granada is al een eind op weg als ik besluit om het schrijfwerk van een pauze te voorzien. Ik loop mijn appartement uit en als ik door de grote winkelstraat midden in het centrum slenter, zie ik Roberta in korte tred voor me lopen. Haar blik is gericht op de telefoon in haar handen om volgens Google maps te kunnen navigeren. Ze heeft geen oog voor haar omgeving. Als ik haar naam roep, hoort ze me niet.
Gisteren hebben we met elkaar kennisgemaakt, Roberta is één van mijn schrijfmaatjes tijdens deze schrijfweek. En nu ik haar zo zie lopen – in een donkerblauwe jurk – wordt mijn vermoeden, alleen al door de aanblik van haar snelle tred als ook het donkerblauw, bevestigd. Omdat donkerblauw:
- de druk voelt van presteren
- graag alles onder controle wil hebben
- en het irritant vindt dat ze te laat komt of de weg niet kent
Check, check dubbelcheck
Ook al is Roberta een stuk kleiner dan ik ben, toch moet ik mijn pas stevig doorzetten wil ik haar in kunnen halen. Haar vizier doet vermoeden dat ze de route naar het terras, waar we morgen een gezamenlijke coachafspraak hebben staan, wil ontdekken. Iets dat Roberta bevestigt als ze me eindelijk ontdekt heeft wanneer ik naast haar loop. Op dat moment heeft ze nog niet door waar mijn glimlach op mijn gezicht vandaan komt: donkerblauw de kleur die je eraan herinnert dat het zo fijn is om alles tot in detail toe te checken. Zeg maar check, check, dubbelcheck.
Pijnlijke momenten hebben haar gevormd
Even later nemen we plaats op het zonnige terras aan Plaza de la Universidad. Onder het genot van een heerlijk Spaans biertje praat Roberta me bij over haar leven, hoe ze vroeger met haar ouders afreisde naar Zuid-Spanje waar uncle Willy, zoals ze hem vertederend hem noemt, favoriet was. Maar ook hoe pijnlijke momenten haar hebben gevormd in wie ze nu is en hoe deze schrijfweek haar verlangen bloot legt. Het zijn de pijnlijke ervaringen van rouw die de kracht van indigo hebben omgezet naar het donkerblauw.
Haar overlevingsstrategie
Het is Roberta haar overlevingsstrategie geworden, haar buddy in donkere tijden die houvast gaf om zich niet alleen en verloren te voelen. En nu de diepste rouw al jaren oud is, lijkt het alsof ze er vertrouwd mee is geraakt en niet meer zonder kan. Maar het is juist deze kant van blauw die haar verlangen in de weg staat. Haar verlangen om vrijheid vorm te geven als haar hoogste ideale goed.
Het is tijd om ruimte te maken
Het is tijd om donkerblauw de jas uit te doen en ruimte te maken voor lichter, luchtiger en makkelijker, zodat:
- de stress van het leven haar niet blijft uitputten
- haar verantwoordelijkheidsgevoel haar niet de das om doet
- ze niet hoeft te voldoen aan dat wat het systeem om haar heen van haar verwacht
- ze de perfectie kan laten varen en ze niet meer bang hoeft te zijn dat ze fouten maakt
Haar besluit staat vast
Nu we deze kant van indigo onder de loep hebben genomen staat haar besluit vast, zo concludeert Roberta als we ons tweede biertje bestellen. ”Miranda”, zegt ze, “voor mij even geen donkerblauw meer, die gaat terug mijn koffer in!”
Donkerblauw heeft een schop onder de kont gekregen
Wanneer we elkaar de volgende dag treffen op dezelfde plek als de avond ervoor, is zichtbaar dat ze donkerblauw een schop onder de kont heeft gegeven. Het is nergens meer te bekennen, want Roberta is gehuld in een kleur die ze zelf omschrijft als ‘het is niet roze en het is niet oranje’. En juist daar ligt haar vrijheid, haar grootste goed, maar daarover een andere keer meer.
Wil jij ook je verlangen ontdekken?
Wil jij ook ervaren hoe je middels kleur je verlangen kunt ontdekken? Sluit dan aan bij één van de workshops Scheurwerk(t). Dit is een workshop waarin je op een luchtige manier kennismaakt met de taal van keur. De creatieve werkwijze en het daardoor creëren van je moodboard tijdens deze workshop zal er voor zorgen dat je diep van binnen weer gaat voelen waar het voor jou om draait. Stuur me een bericht als jij binnenkort wilt deelnemen.